مجوزها برای کسب و کار
مجوز های لازم برای کسب و کار، طبق قانون نظام صنفی هر فردی در ایران که بخواهد فعالیت تجاری داشته باشد اعم از ارائه کالا ، ارائه خدمات ، توزیع کالا و یا هر نوع فعالیت دیگری که در قبال ارائه آن حق الزحمه ای دریافت نماید باید از اتحادیه وصنف مربوطه ، جواز کسب اخذ نماید.
همچنین طبق بند ۲۱ ماده ۱ قانون اجرای سیاست‌های کلی و اصل ۴۴ قانون اساسی در تعریف مجوز کسب و کار بیان می‌دارد : مجوز کسب و کار هر نوع اجازه الکترونیکی و غیر الکترونیکی اعم از مجوز، پروانه، اجازه نامه، گواهی، جواز، نماد، پاسخ به استعلام، موافقت، تاییدیه یا مصوبه و هر نوع سند مکتوبی است که برای شروع ، ادامه یا انحلال یا بهره‌برداری فعالیت اقتصادی توسط مراجع ذی ربط صادر می‌شود.
طبق ماده ۲ قانون نظام صنفی، مشاغلی که قانون خاص دارند غیر صنفی محسوب می شوند و از شمول این قانون خارج هستند و می بایستی از مرجع متولی خودشان ، مجوزهای لازم را اخذ نمایند. در حال حاضردر ایران قریب به ۱۶۰۰ مجوز غیرصنفی و بالغ بر ۹۰۰۰ اتحادیه صنفی وجود دارد.
به طور کلی همه افرادی که قصد راه‌اندازی کسب و کار در حوزه‌های مختلف را دارند، ملزم به دریافت جواز کسب هستند. این الزام شامل مشاغل صنفی مانند فروشگاه‌ها، رستوران‌ها و همچنین مشاغل خدماتی مانند تعمیرگاه‌ها، آموزشگاه‌ها و مشاورین املاک وغیره می‌شود. علاوه بر این، مشاغل خانگی و کسب و کارهای آنلاین نیز از این قاعده مستثنی نیستند و باید برای فعالیت قانونی خود، مجوز مرتبط با حوزه فعالیت خود را دریافت کنند. در قانون اصلاح قانون نظام صنفی نیزدر ماده ۸۷ بحث فروشگاه های اینترنتی و کسب و کارهای اینترنتی و فروش شبکه ای را اشاره نموده که برای سامان دادن به فعالیت های این دسته نیز، اتحادیه کشوری کسب و کارهای مجازی پیش بینی شده است.
صنف چیست؟
صنف یا رَسته ، انجمنی می‌باشد که از سوی گروهی از افراد دارای یک حرفه و پیشه تشکیل می‌شود، تا بدین طریق به بالابردن سطح کیفی مجموعه واحدها، در کنار تعیین تدابیری برای مقابله با تخلفات و همچنین انجام وظیفه اطلاع‌رسانی درباره اتفاقات حوزه‌های مرتبط با حرفه موردنظر، یاری رساند.
نظام صنفی چیست؟
مطابق ماده ۱، نظام صنفی قواعد و مقرراتی می‌باشد که امور مرتبط با سازمان، وظایف، اختیارات ،حدود و حقوق افراد و واحدهای صنفی را طبق این قانون تعیین می‌کند.
انواع اصناف
برابر ماده ۴ قانون نظام صنفی کشور مصوب ۱۳۸۲/۱۲/۲۸ صنوف به چهار گروه ذیل تقسیم می شوند:
۱.صنوف تولیدی
گروهی از صنوف هستند که فعالیت و خلاقیت آنان منجر به تغییر فیزیکی یا شیمیایی مواد اولیه شده و منحصراً تولیدات خود را مستقیم یا غیر مستقیم در اختیار مصرف کننده قرار می دهند.
۲.صنوف خدمات فنی
گروهی از صنوف که فعالیت آنها منجر به رفع عیب و نقص یا مرمت و نگهداری کالا می گردد، یا اشتغال به آن مستلزم داشتن صلاحیت فنی می باشد.
۳.صنوف توزیعی
گروهی از صنوف که صرفاً نسبت به عرضه کالا از محل واردات یا تولیدات داخلی اقدام می کنند، بدون آنکه در تولید کالا یا تغییر دادن کیفیت آن نقش داشته باشند مانند فعالیت های توزیعی و پخش کالا ، عمده فروشی و…
۴.صنوف خدماتی
گروهی از صنوف که با فعالیتهای خود قسمتی از نیازهای جامعه را تأمین نموده و این فعالیت در زمینه تبدیل مواد به فرآورده ها یا خدمات فنی نباشد مانند آرایشگاه ها و مشاورین املاک و…
فرد صنفی کیست؟
مطابق ماده ۲ قانون نظام صنفی، هر شخص حقیقی یا حقوقی که در یکی از فعالیتهای صنفی اعم از تولید، تبدیل، خرید، فروش، توزیع، خدمات و خدمات فنی ، سرمایه‌گذاری کند و به عنوان پیشه‌ور و صاحب حرفه و شغل آزاد، خواه به شخصه یا با مباشرت دیگران محل کسبی دایر یا وسیله کسبی فراهم آورد و تمام یا قسمتی از کالا، محصول یا خدمات خود را به طور مستقیم یا غیر مستقیم و به صورت کلی یا جزئی به مصرف کننده عرضه دارد، فرد صنفی شناخته می‌شود.
حقوق و تکالیف افراد صنفی چیست؟
- قبل از تأسیس احد صنفی یا اشتغال به کسب و حرفه، برای اخذ پروانه کسب اقدام کنند.
- تمامی دستگاه‌هایی که اتحادیه‌ها برای صدور پروانه کسب از آنها استعلام می‌کنند، موظف‌اند ظرف مدت ۱۵ روز از تاریخ دریافت استعلام، نظر قطعی و نهایی خود را اعلام کنند. اعلام نظر نکردن آنها در مهلت مقرر، به منزله نظر مثبت است.
- صدور بیش از یک پروانه کسب برای هر فرد صنفی واجد شروط قانونی برای یک یا چند محل کسب بلامانع است.
- در صورتی که چند نفر یک واحد صنفی را به صورت مشترک اداره کنند، به طور مشترک مسئولیت امور واحد را عهده‌دار خواهند بود.
- تمدید اعتبار پروانه کسب الزامی است.
اجازه تأسیس کسب و کار و پذیرش اعضای جدید، مشورت‌دهی به حکومت در تعیین قیمت و تثبیت آن در راستای تنظیم بازار، نظارت بر کیفیت کالای تولیدی و خدمات صنف، ایجاد شهرک‌های صنفی، خروج صنوف آلاینده از مناطق مسکونی، اجرای امور و سیاست‌های دولت، کمک در تشخیص میزان مالیات و تعیین مالیات هر صنف و مذاکره با دستگاه حکومت در موارد اختلاف و زمینه‌های همکاری از جمله کارکردها و وظایف تشکل‌های صنفی است.
بدون دیدگاه